Demoralizacja nieletniego
25 stycznia 2019
W ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich nie ma definicji pojęcia „demoralizacja nieletniego”. Określenie „demoralizacja” nie jest pojęciem ostrym – dokładnym. Często podaje się jego dwa znaczenia:
- upadek moralności, rozwiązłość obyczajów, zepsucie;
- brak karności, dyscypliny.
„Demoralizacją” jest też nazywany „proces odchodzenia od obowiązujących wartości moralnych, przejawiający się w przestępczości, korupcji, wykolejeniu jednostek. Zauważa się, że jest to „proces obniżania poziomu moralnego człowieka, powstały w wyniku dezintegracji hierarchii wartości (osobowych lub społecznych) wywołanej lekceważeniem norm moralności, zarówno w poglądach jak i w postawach; w sensie pochodnym – upadek karności lub ducha w określonej grupie społecznej”.
W literaturze funkcjonuje także pogląd, że demoralizacja jest stanem osobowości cechującym się negatywnym nastawieniem wobec oczekiwań społecznych, zgodnych z rolami społecznymi nieletniego: syna, córki, ucznia, uczestnika grupy rówieśniczej (np. organizacji młodzieżowej, grupy koleżeńskiej) itp.
Ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich nie definiuje pojęcia „demoralizacja nieletniego”, ale w ustawie zostały wyróżnione przejawy demoralizacji nieletniego określone na podstawie jego czynów (art. 4):
- naruszanie zasad współżycia społecznego,
- popełnienie czynu zabronionego,
- systematyczne uchylanie się od obowiązku szkolnego lub kształcenia zawodowego,
- używanie alkoholu lub innych środków w celu wprowadzenia się w stan odurzenia,
- uprawianie nierządu,
- włóczęgostwo,
- udział w grupach przestępczych.
Demoralizacja jako termin ustawowy ma pejoratywny i stygmatyzujący charakter.
Adwokat Aleksandra Kutyma
Tagi: demoralizacja, demoralizacja nieletniego, małoletni, młodociany, nieletni, postępowanie w sprawach nieletnich, sprawy nieletnich